شب عروسیه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. میگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنه هر چی منتظر شدن برنگشته، در را هم قفل کرده. داماد سروسیمه پشت در راه میره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونه می شه. مامان بابای دختره پشت در داد میزنند: مریم ، دخترم ، در را باز کن. مریم جان سالمی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه میرند تو. مریم ناز مامان بابا مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده! همه مات و مبهوت دارند به این صحنه نگاه می کنند. کنار دست مریم یه کاغذ هست، یه کاغذی که با خون یکی شده. بابای مریم میره جلو هنوزم چیزی را که میبینه باور نمی کنه، با دستایی لرزان کاغذ را بر میداره، بازش می کنه و می خونه :

سلام عزیزم.دارم برات نامه می نویسم. آخرین نامه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خط زندگیمه. کاش منو تو لباس عروسی می دیدی. مگه نه اینکه همیشه آرزوت همین بود؟! علی جان دارم میرم. دارم میرم که بدونی تا آخرش رو حرفام ایستادم. می بینی علی بازم تونستم باهات حرف بزنم.

دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف می زنیم. ولی کاش منم حرفای تو را می شنیدم. دارم میرم چون قسم خوردم ، تو هم خوردی، یادته؟! گفتم یا تو یا مرگ، تو هم گفتی ، یادته؟! علی تو اینجا نیستی، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمیای؟! کاش بودی می دیدی مریمت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ می کنه. کاش بودی و می دیدی مریمت تا آخرش رو حرفاش موند. علی مریمت داره میره که بهت ثابت کنه دوستت داشت. حالا که چشمام دارند سیاهی میرند، حالا که همه بدنم داره می لرزه ، همه زندگیم مثل یه سریال از جلوی چشمام میگذره. روزی که نگاهم تو نگاهت گره خورد، یادته؟! روزی که دلامون لرزید، یادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یادته؟! نقشه های آیندمون، یادته؟! علی من یادمه، یادمه چطور بزرگترهامون، همونهایی که همه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یادمه روزی که بابات از خونه پرتت کرد بیرون که اگه دوستش داری تنها برو سراغش.

یادمه روزی که بابام خوابوند زیر گوشت که دیگه حق نداری اسمشو بیاری. یادته اون روز چقدر گریه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریه می کنی چشمات قشنگتر می شه! می گفتی که من بخندم. علی حالا بیا ببین چشمام به اندازه کافی قشنگ شده یا بازم گریه کنم. هنوز یادمه روزی که بابات فرستادت شهر غریب که چشمات تو چشمای من نیافته ولی نمی دونست عشق تو ، تو قلب منه نه تو چشمام. روزی که بابام ما را از شهر و دیار آواره کرد چون من دل به عشقی داده بودم که دستاش خالی بود که واسه آینده ام پول نداشت ولی نمی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نه تو دستات. دارم به قولم عمل می کنم. هنوزم رو حرفم هستم یا تو یا مرگ. پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشه. همین جا تمومش می کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمی خوام. وای علی کاش بودی می دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم میان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. می خوام ببینمت. دستم می لرزه. طرح چشمات پیشه رومه. دستمو بگیر. منم باهات میام ….

پدر  نامه تو دستشه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی دختر قشنگش ایستاده و گریه می کنه. سرشو بر گردوند که به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده که توی چهار چوب در یه قامت آشنا می بینه. آره پدر علی بود، اونم یه نامه تو دستشه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو تا پدر تو هم گره خورد نگاهی که خیلی حرفها توش بود. هر دو سکوت کردند و بهم نگاه کردند سکوتی که فریاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بود نامه ی پسرشو برسونه بدست مریم اومده بود که بگه پسرش به قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و مریم بسته شده. حالا دیگه دو تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یه دل داغ دیده از یه داماد نگون بخت! مابقی هر چی مونده گذر زمانه و آینده و باز هم اشتباهاتی که فرصتی واسه جبران پیدا نمی کنند…

بیا تا قصه نیمه تمام عشق را با شیرینی به پایان برسانیم
برگرد تا قصه من و تو پایانش تلخ و غم انگیز نباشد
دلم برای لحظه های دیدار با تو تنگ شده
چه عاشقانه نگاهم می کردی و حرف می زدی
چرا رفتی از کنارم؟
تو رفتی و من تنهای تنها در این دنیای بی محبت
با چند خاطره ماندم
برگرد تا دوباره آن خاطره های شیرین باهم بودن تکرار شود
دلم بد جور برای تو برای حرف هایت تنگ
صدای خنده هایت تنگ شده
با آمدنت من را دوباره زنده کن
واحساس را دوباره در وجودم شعله ور کن
تا عاشقانه تر از همیشه از تو آن عشق پاکت بنویسم

             هستی ام نیست شد هست شد نیستی ام

 جملات عاشقانه سری هفتم و آخر

آنان که بودنت را قدر نمی دانند رفتنت را “نامردی” میخوانند ..

باز هـــــم خیال تومرا "برداشــــت" ..
کجا می برد نمیدانم!
آهــــای نارفیق ..
بازی ات که تمـــــــــام شد..
مرا دوباره ..
با همین لباس بی قــــــــراری دیدن دوباره ات..
... بر سر شعر هـــــــــــایم بنشان !!!

بوسه های غافلگیرکننده آدم را می فرستند به فضا؛
حالا نه راه زمین را به من نشان می دهی،
نه با یک بوسه دیگر مرا می فرستی آنقدر دور که دیگر فکر زمین را نکنم.

دلتنگی هایم
با صدای تپش های
قلب تو
پایان می یابند
من
خودم را
... لحظاتم را
با صدای تو
کوک کرده ام

بیا

کوکم دارد تمام میشود

تنهایی را دوست دارم...

بی دعوت می اید...

بی منت میماند...

... بی خبر نمیرود...!

همیشــ ـه ...

از پشت بغــ ـل کـردنـت را دوستـــــ ــ ـ تـر داشتــ ـه ام!

همین که عطر تنت دیوانه ام کنـــ ـد

... مــــ ـرا بس است...

دیگر تــــوان حمــــ ـل زنجیـــ ـر سنگیـــ ـن نگــ ـاهت را نــــ ـدارم !

ارام ارام میبوسمت،
انقدر که طرح لبهایم، روی تمام بدنت جا بماند!
بگذار بدانند اغوش تو،تنها،قلمروی من است

تلخ میگذرد…
این روزها را میگویم
که قرار است
از تو …
که آرام جان لحظه هایم بوده ای
برای دلم
... یک انسان معمولی بسازم

چه خوش خیال است!
فاصله را میگویم!
به خیالش تو را از من دور کرده....
نمی داند تــــــــــو جایت امن است!
اینجا ...
میان دلـــــــــــــــــم ...!

در تقدسِ آغوشت

برای باریدن

تنها به بهانه ای محتاجم

... در پناهِ شانه هایت که باشم

حتی پلک هم نمی زنم

دوستــــ داشتن یعنـــی اونـــــی که اگه صد دفعه هم ناراحتش کنــی

هربـــــار میگه این دفعه آخریــــــه که می بخشمتــــــ

و با اخـــم میــاد توی بغلتــــــــ

بـه لبــــهاي ســاده ات بـيـامـــوز
کـه گـــول هـر لبــــي را نخـــورند
مــن'ميــدانــم !
روزي لبـهاي کثيفش را باز ميکند،
و تـو را هــرزه يـاد ميـکند!

 غصــه نخــور ؛
کنــار آمـده ام بـا نبـودنت . . .
خیلـی که دلـم بگیـرد ، گریـه میکنـم . . .

گاهي
پشت پنجـــره هم نميتوان گريست
در دل اهسته و آرام
نم نم و پيوسته مي باري
فقط ...
... سر انگشتان احساست
خيسي اين حسِ دردناک را
مي فهمد ..

خب یک سال دیگه گذشت..به همین راحتی..سال های دیگه هم همینطوری خواهد گذشت..مراقب خودتون باشید..امیدوارم سال جدید براتون خبرای خوب و خوشی داشته باشه..

عاشقانه زندگی کنید و قدر عاز دستش ندین که  . . . .ما که

برف می بارد

کودکان خوش حالَ ند

منْ غمگین.

دارد ردِّ پاهات را می پوشاند برف!...

فردا اگر از راه نمي آمد من تا ابد کنار تو مي ماندم....

کبـودی لبــهـایـت تـقـصیــر خـود تــوسـت

گـفـتــه بـودم بـوسه ، بـوسه مـیــآورد

گـــــــوش نکـــــــردی

آنكه دستش را اينقدر محكم گرفته اي...ديروز عاشق من بود...دستانت را خسته نكن... محكم يا آرام...فردا تو هم تنهايی

من

مال تنهایی هایم هستم

... بی تعارف

تو سهم کیستی؟

ولـم کـنـید . . .
تـب نـکـرده ام
هـوا سـرد شـده و
مـن پـیـشـانـیـم را
بـرای دسـت هـای یــخ او
... داغ نـگـه داشـتـه ام

نگرانم !
برای روزهايی که مي آيند تا از تو تاوان بگيرند و تو را مجازات کنند!
نگرانم !
برای پشيمانی ات، زمانی که هيچ سودی ندارد!
نگرانم !
برای عذاب وجدانت ، که تو را به دار میکشد و می کُشد!

مدت هاست احساس میکنم کر و لال شده ام...

این روزها صدای احساساتم را ...

فقط صفحه ی کیبوردم میشنود ...

مے تــوان پـر کرد ، فاصله هاے طولانے را
با یک پیامِ ساده و کوتاه !

کافیست بنویسے :
هنوزم ♥ دوستت دارم ♥

مــــــــــــــ ــــن...
نقاش نیستم
ولــــــــی
لحظه های بی تو بودن را
درد می کشـــــــــم... !

وقتي که ديگر نبود، من به بودن‌اش نيازمند شدم، وقتي که ديگر رفت، من به انتظار آمدن‌اش نشستم، وقتي که ديگر نمي‌توانست مرا دوست بدارد، من او را دوست داشتم، وقتي او تمام کرد، من شروع کردم، وقتي او تمام شد، من آغاز شدم، و چه سخت است تنها متولد شدن، مثل تنها زندگی کردن است، مثل تنها مردن است..."

به ســـرنوشـت بگـــــويــــــيد اسباب بازي هايـــــش بي جان نيستــــند ؛

آدمنــد ، مي شكـــــنــــنـد ....

آرام تـــــــــر ... !

نبــودی.. با سیــــگار تنــهایی پر می کـردم!!
گذشت.. امــــروز دیگر قـرار بود کـه بیـایــی..
امـا کـلاغــی از سوی تـو آتـشـی برایـم آورد،
گفت: روشن کن! بکش! که او دیگر نمی آید

خواب هایت را با هرکسی شریک میشوی ...

امـــا هنوز ...

شریک تمام بی خوابی های من تویـــی ..............

حمـاقـت کـه شاخ و دم نــدارد!

حمـاقـت یـعنـﮯ مـن کـه

اینقــدر میــروم تـا تـو دلتنـگ ِ مـن شـوﮮ!
...
خـبری از دل تنـگـﮯ ِ تـو نمـی شود!

برمیگردم چـون

دلـتنـگـت مــی شــوم!!

در چشــــمانم تنــهایی ام را پنهــان میکـــنم

... در دلــم دلتـــنگی ام را

در سکـــوتم حرف هـای ناگفـــته ام را
...
در لبـــخندم غــــصه هایم را

فــــقط می خواهمــــت ازآن من باشــــی....

پناهم ده در آغوشت ، دلم تنگ است

نوازش کن مرا با دست های خیس از عشقت

سرم را سخت در بر گیر

که می خواهم ببارم من به دشت شانه هایت

انتقام مي گيرم از چشم هايت


براي تمام لحظه هايي كه

... ... بهانۀ اشكهايم ؛

تــــــو بودي !!

روز و شبم شدی تو ،از آن لحظه که آمدی...

قانون زندگی ام بهم خورد، از لحظه ای که به قلبم آمدی...

نمیدانم چرا میگیرد نفسهایم
...
نمیدانم چرا اینگونه میریزد اشکهایم

میگویند اینها همه درد های عاشقیست ،

نه نمی دانی...!
هیچکس نمی داند...!
پشت این چهره ی آرام در دلم چه میگذرد...!
نمی دانی...!
کسی نمی داند.....!
این آرامش ظاهــــــر و این دل نـــــــا آرام...!
چقدر خسته ام میکند...!

این عشق برای من هیچ نداشت
اما....
گلهای بالشم را " باغبان " خوبی بود
اشک های هر شب من...!!!

هَــرکه مــی خــواهـی بـــاش

ایـن عادت مُـــشتَــرک انسـانهــاســت

تـــو نیــز ، روزی , ســاعـتی , لـَحظــه ای
... ...
احــساس خـواهـی کـرد کـــه . . .

هیــچکـَـس دوسـتت نَــدارد ...